เนื้อหาส่วนนี้กล่าวถึงวัตถุประสงค์และคุณค่าของหนังสือสุภาษิตทั้งเล่ม โดยเฉพาะพื้นฐานของคำสอนของหนังสือ[3] วัตถุประสงค์ห้าข้อของการรวบรวมสุภาษิตมีระบุไว้ในวรรค 1:2a, 2b, 3a, 4a, 6a ของส่วนเปิด [14]

วรรค 1

บรรดาสุภาษิตของซาโลมอน ผู้เป็นกษัตริย์แห่งอิสราเอลและโอรสของดาวิด[15]

• "สุภาษิต": จากคำนามภาษาฮีบรู מָשָׁל, mashal อาจหมายถึง "บทเรียนที่ใช้การเปรียบเทียบหรืออุปมา" อาจหมายถึง "ข้อความรวบรัดสั้น ๆ" (เอเสเคียล 16:44), "บทเรียนที่มาจากประสบการณ์" (สดุดี 78:2-6), "คำกล่าวหรือคำคม" (เฉลยธรรมบัญญัติ 28:37) หรือ "พระวจนะแห่งพระพรในอนาคต" (เอเสเคียล 21:1-5)[16]
• "สุภาษิตของซาโลมอน": วลีนี้ถือเป็นชื่อของหนังสือทั้งเล่ม แม้ว่าจะไม่ได้หมายความว่าซาโลมอนประพันธ์หรือรวบรวมสุภาษิตทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้ เพราะสุภาษิตบางส่วนมีชื่อผู้แต่งที่แตกต่างออกไป เช่น "ถ้อยคำของคนมีปัญญา" (สุภาษิต 22:17–24:22), "ข้อความเหล่านี้เป็นคำกล่าวของคนมีปัญญาด้วย" (สุภาษิต 24:23-34), "ถ้อยคำของอากูร์" (สุภาษิต 30:1–33) และ "ถ้อยคำของเลมูเอล" (สุภาษิต 31:1-9)[17] หนังสือสุภาษิตอาจไม่ได้อยู่ในรูปแบบสุดท้ายในยุคของซาโลมอน เพราะมีข้อความว่า "คนของเฮเซคียาห์" เพิ่มเข้าไปในชุดสุภาษิตซาโลมอนชุดหนึ่งในรูปแบบที่มีอยู่ในปัจจุบันของหนังสือ (สุภาษิต 25:1-29:27)[17]

วรรค 2

เพื่อให้รู้จักปัญญาและการสั่งสอนเพื่อให้เข้าใจถ้อยคำแห่งความรอบรู้[18]

• "เพื่อให้รู้จัก": จากคำกริยาแสดงความรู้สึกภาษาฮีบรู יָדַע, yadaʿ ซึ่งอาจหมายถึง "มาเพื่อรู้" หรือ "มาฉลาดในเรื่อง"[19]

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

วรรค 7

ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้คนโง่ย่อมดูหมิ่นปัญญาและการสั่งสอน[20]

• "ความยำเกรงพระยาห์เวห์": จากวลีภาษาฮีบรู יִרְאַת יְהוָה, yirʾat YHWH

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้